Sevdiğimizi kaybetme korkusu…
Ne menem bir korkudur…
Biri ölür hemen kendi sevdiklerimizin öldüğünü düşünürüz…
Birisi hastalanır kendi sevdiklerimizin hasta olacağı korkusu sarar.
Telefonlarımıza cevap alamayınca kafada kurmaya başlarız…
Ahh o kadar iyi anlıyorum ki içinizden geçenleri.
Birine bağlanmak, biriyle beraber olmak kadar, bir aileye ait olmak kadar o birilerini kaybetmekte normal esasında. Yaşamak ne kadar doğalsa ölmekte o kadar doğal. Sağlık ne kadar normalse hastalıkta öyle normal. Ancak gel de söz geçir içine değil mi? Aman biz yine tedbiri elden bırakmayalım. Sağlığımızı korumak adına alacağımız üç beş tedbir bizi yormaz.
Gerisi artık yaratıcıya kalmış… ??
Bir diğer önemsediğim nokta ise kişilerin sağlığında kıymetinin bilinmesi ❤️
Ben yapar ederim ama yine severim, yine için yanıktır cümleleri bana kupkuru ve bom boş geliyor. Yapmak etmek yerine sağlığında kişiyi hoşnut etmek yegane yapılabilecek değer verme göstergesi bana göre…
Bi düşünün kime nasıl davranıyoruz?

.

.

.
Uzm. Psikolojik Danışman/ Klinik Psikolog/ Psikoterapist Songül Çavdar